Business Centre Club, wspólnie z innymi organizacjami pracodawców działającymi w Radzie Dialogu Społecznego, przedstawił Ministerstwu Pracy Rodziny i Polityki Społecznej propozycje w sprawie wzrostu płacy minimalnej, wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz waloryzacji świadczeń emerytalnych i rentowych w przyszłym roku.
Minimalne wynagrodzenie za pracę w 2018 r.
Zgodnie z przekazanym przez rząd opisem bieżącej sytuacji gospodarczej oraz bieżącą prognozą wielkości makroekonomicznych na 2018 r. zawartymi w Wieloletnim Planie Finansowym Państwa (wzrost realny PKB w 2018 r. – 3,8%, CPI – 2,3%) minimalne wynagrodzenie powinno wynieść w 2018 r., zgodnie z art. 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu – nie mniej niż 2049,46 zł.
Dlatego, wspólnie z innymi organizacjami pracodawców, proponujemy, aby minimalne wynagrodzenie za pracę w 2018 r. wyniosło 2050 zł brutto, czyli aby wzrosło o 2,5%. Oznacza to jednocześnie wzrost minimalnej stawki godzinowej do 13,30 zł brutto.
Wzrost płacy minimalnej w ostatnich dziesięciu latach wyniósł ok. 114%, a więc ponad dwukrotnie szybciej niż średnia krajowa, wyprzedzając także wzrost produktywności pracy. Przeforsowany w ubiegłym roku przez rząd wzrost płacy minimalnej na 2017 r. był wyższy nie tylko od propozycji pracodawców, ale nawet od tych, które przedstawiły związki zawodowe.
Zdaniem BCC, płaca minimalna jednolitej wysokości w całym kraju przynosi gospodarce negatywne skutki. Stanowi znaczne, dodatkowe obciążenie, szczególnie dotkliwe dla mikro i małych, lokalnych firm, zlokalizowanych w regionach słabo rozwiniętych gospodarczo, zatrudniających w większości niewykwalifikowanych pracowników, których wydajność pracy jest niska. W szczególności zwiększa rozmiar szarej strefy oraz poziom bezrobocia w regionach najmniej rozwiniętych gospodarczo, wypychając poza oficjalne zatrudnienie osoby bez kwalifikacji, które nie są w stanie zarobić na utrzymanie swojego stanowiska pracy. Jeżeli już dyskutować o utrzymaniu płacy minimalnej – to różnej w poszczególnych regionach.
Wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 2018 r.
Proponujemy również, aby w 2018 r. utrzymany został poziom funduszu płac w państwowej sferze budżetowej. Wzrost wynagrodzeń będzie mógł nastąpić w wyniku ograniczenia wielkości zatrudnienia w państwowej sferze budżetowej i będzie pochodną skali tego ograniczenia. Natomiast wzrost zatrudnienia będzie oznaczał konieczność zmniejszania wynagrodzeń.
Emerytury i renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
Wspólnie z innymi organizacjami pracodawców proponujemy by, zgodnie z art. 89 ust. 1-2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych (z późniejszymi zmianami), emerytury i renty wzrosły w 2018 r. o średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych (inflację) oraz 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2017 r., a więc w sposób zbieżny z gwarancją ustawową.
Prognozowana w 2017 r. inflacja to 1,8%. Brakuje natomiast prognoz [w WPFP 2017-2020] dotyczących wzrostu przeciętnego wynagrodzenia. Dlatego organizacje pracodawców proponują zasadę, która powinna zostać zastosowana (zgodnie z art. 89 ust. 1-2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych), ale nie wyliczają wskaźnika wzrostu emerytur i rent z FUS.
W sytuacji wysokiego deficytu Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obniżenia wieku emerytalnego od października br., czego skutkiem będzie gwałtowny wzrost liczby emerytów, a także niekorzystnych trendów demograficznych, ustalenie waloryzacji na wyższym poziomie, miałoby negatywne konsekwencje dla budżetu i gospodarki (konieczność wzrostu obciążeń podatkowych oraz ryzyko niestabilności systemu emerytalnego).
