W związku z brakiem wypracowania przez stronę pracowników i stronę pracodawców
wspólnego stanowiska w sprawie niektórych wskaźników zawartych w Wieloletnim Planie Finansowym Państwa na lata 2022-2025 Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej, Business Centre Club oraz Związek Rzemiosła Polskiego, dalej zwani „Pracodawcy”, przedkładają wspólne stanowisko w w/w sprawie.

Tempo wzrostu dochodów zostało określone m.in. w ustawie z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Dla sfery budżetowej ustawa nie określa wskaźnika wzrostu wynagrodzeń, strona rządowa proponuje 7,8%, co odpowiada rządowej prognozie inflacji. Wzrost płacy minimalnej na podstawie ustawowego wzoru wynosi ok. 13,5%, a waloryzacja emerytur i rent ok. 9,6%.

Pracodawcy zajmują następujące stanowisko:

1. Inflacja stała się najpoważniejszym zagrożeniem dla gospodarki. Polityka gospodarcza rządu powinna wspierać walkę z inflacją i przyczynić się do ograniczenia koniecznego wzrostu stóp procentowych NBP. Indeksacja dochodów w tempie wynikającym z ustaw nie przystaje do realiów gospodarczych, grozi niekontrolowanym wzrostem inflacji.

2. Inflacja wywołuje dramatyczne skutki w przedsiębiorstwach, których ceny sprzedaży rosną w tempie CPI (12,4%), a ceny zakupu rosną w tempie PPI (20%). Ponad 20% firm planowało zwolnienia jeszcze przed wojną. Pojawiają się ostrzeżenia przed recesją. Indeksacja płac grozi załamaniem koniunktury.

3. Inflacja wywołuje wzrost potrzeb ludności i postulat wzrostu dochodów. Wzrost dochodów w warunkach inflacji i pełnego wykorzystania potencjału nie oznacza wzrostu siły nabywczej, ale z powodów społecznych i politycznych nie można ignorować postulatów opartych o potrzeby.

4. W ostatnich latach wzrost dochodów poszczególnych grup ludności był niewspółmierny i doprowadził do nieuzasadnionego naruszenia wzajemnej równowagi. Na przykład, od 2016 roku średnie wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło o 40%, podczas gdy płaca minimalna o ponad 60%. Podnoszenie kwalifikacji, edukacja, doskonalenie zawodowe, branie odpowiedzialności kierowniczej coraz mniej się opłaca. W warunkach wysokiej inflacji dalsza eskalacja tych zaburzeń byłaby niesprawiedliwa.

Dotknięte grupy zawodowe to m.in. nauczyciele (wśród których np.: minimalne
wynagrodzenie nauczyciela kontraktowego już po podwyżce w maju 2022 roku jest
tylko o 157 zł brutto wyższe od płacy minimalnej), pracownicy ochrony zdrowia, służby mundurowe.

5. Wysoka inflacja dotyka wszystkich grup społecznych i zawodowych i przedsiębiorstw. Skutecznym narzędziem walki z inflacją byłyby inwestycje, których stopa osiągnęła wieloletnie minima. Wobec dwucyfrowej inflacji, ustawowo dyktowany wzrost dochodów i świadczeń powinien wynikać z absolutnej konieczności i być solidarnie procentowo równy dla wszystkich grup pracowników, rencistów, emerytów.

6. Pracodawcy proponują wzrost płac w sferze budżetowej, płacy minimalnej oraz rent i emerytur w wysokości prognozowanego przez rząd wskaźnika inflacji, tj. w 2023 roku na poziomie 7,8%, z podwyżką w dwóch równych ratach od stycznia i lipca. Taki wzrost spełni kryterium koniecznych potrzeb, ograniczy fatalne skutki indeksacji dla inflacji i ograniczy ryzyko załamania gospodarczej koniunktury wskutek inflacji, wojny i koniecznej, ale bolesnej polityki banku centralnego.

7. Pracodawcy postulują dostosowanie ustaw w szczególnych warunkach gospodarczej nierównowagi w taki sposób, by mechanizmy w nich wskazane nie obowiązywały, dopóki inflacja nie wróci do celu Narodowego Banku Polskiego. Rząd ma poparcie większościowej koalicji i w tak ważnej sprawie jak stabilność gospodarki nie powinien być związany algorytmami ustalonymi w zupełnie innych warunkach nie tylko gospodarczych, ale też geopolitycznych.

Płace emerytury renty a inflacja. Stanowisko BCC – Pracodawców RP – ZRP do MF

Rafał Baniak
Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej

Łukasz Bernatowicz
Związek Pracodawców Business Centre Club

Jan Gogolewski
Związek Rzemiosła Polskiego