Centrum Informacyjne Rządu poinformowało 11 września o decyzji rządu, że minimalne wynagrodzenie za pracę w 2019 r. będzie wynosić 2 250 zł, co oznacza wzrost o 7,1 proc. wobec 2018 r. (2 100 zł ) i stanowi 47,2 proc. prognozowanego, przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na 2019 r. Minimalna stawka godzinowa w 2019 r. została ustalona na poziomie 14,7 zł (13,7 zł w 2018 r.).
Business Centre Club krytycznie odnosi się do faktu, że rząd, bez podjęcia rzeczywistej próby wypracowania porozumienia na forum Rady Dialogu Społecznego, jednostronnie podjął decyzję o podniesieniu minimalnego wynagrodzenia o kwotę znacząco przewyższającą ewentualny wzrost płacy minimalnej wynikający z ustawy. Niestety, uzasadnienie wysokości podwyżki minimalnego wynagrodzenia w 2019 roku do 2250 złotych, wskazujące na to, iż jest ono współmierne do dynamiki wzrostu gospodarczego i wzrostu produktywności pracy nie ma pokrycia w faktach. Wg danych, jakimi dysponuje Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej, w okresie po wejściu Polski do Unii Europejskiej, relacja minimalnego wynagrodzenia za pracę do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2005 roku wynosiła 35,7 proc. i wzrośnie w 2019 roku do 47,2 proc. W latach 2005-2017, przeciętne tempo (liczone w cenach bieżących) wzrostu produktywności, wysokie w porównaniu z innymi państwami UE, wynosiło ok. 4 proc. Przeciętne tempo wzrostu średniego wynagrodzenia było nieco wyższe i wyniosło nominalnie ok. 6 proc. Natomiast przeciętne tempo podwyższania minimalnego wynagrodzenia w tym samym okresie przewyższało 10 proc.!
Już obecnie, w co najmniej 8 województwach, tj. połowie ogólnej liczby, ustalone przez rząd minimalne wynagrodzenie będzie wyższe niż 50 proc przeciętnego, miesięcznego wynagrodzenia w tych województwach (wiekopolskie, zachodniopomorskie, pomorskie, kujawsko-pomorskie, świętokrzyskie, lubelskie, podkarpackie, podlaskie), a w woj. łódzkim wyniesie 49,8 proc (wg danych GUS za I kw. 2018 roku).

Z punktu widzenia przedsiębiorcy:

Coroczne podnoszenie wysokości minimalnego wynagrodzenia w tempie wyższym niż wzrost produktywności przedsiębiorstw lub w tempie wyższym niż wzrost przeciętnego wynagrodzenia nie jest znaczącym problemem jedynie dla przedsiębiorstw wysokowydajnych, zwykle dużych. Jednak negatywnie wpływa na poziom konkurencyjności wielu mniejszych przedsiębiorstw, szczególnie tych działających w regionach gospodarczo słabiej rozwiniętych. Takie tempo wzrostu minimalnego wynagrodzenia ma negatywny wpływ na konkurencyjność olbrzymiej liczby małych i średnich przedsiębiorstw. Podmioty, na które oddziałuje projekt to przede wszystkim przedsiębiorcy, w tym podmioty zatrudniające pracowników oraz zleceniobiorców, ok. 2,3 mln podmiotów gospodarczych, w tym ok. 2 mln mikropodmiotów.

Nadmierne podwyższenie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej dla określonych umów cywilnoprawnych może również mieć negatywny wpływ na rynek zamówień publicznych, w szczególności na koszty realizacji umów, które przewidują wynagrodzenie dla wykonawców na poziomie minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej. Komplikuje to i pogarsza pozycję wielu wykonawców, w szczególności zamówień publicznych, o ile zamawiający nie będą skłonni uwzględnić wzrostu tego typu niezawinionych kosztów i renegocjować umów.
Należy pamiętać, że wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia za pracę rosną także inne świadczenia, takie jak: odprawa przy zwolnieniu grupowym, wynosząca maksymalnie piętnastokrotność płacy minimalnej, dodatek za pracę w porze nocnej, wynagrodzenie za czas przestoju czy podstawa wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego.
BCC proponuje, aby rozwiązaniem docelowym, utrzymującym wprawdzie instytucję płacy minimalnej, ale redukującym znaczną część jej negatywnego wpływu na zatrudnienie i gospodarkę, było wprowadzenie zróżnicowania tej płacy w poszczególnych regionach (optymalnie w powiatach), proporcjonalnie do wysokości przeciętnego wynagrodzenia w tych regionach (jednak nie wyżej niż 40% tego wynagrodzenia) oraz, aby przy wyliczaniu płacy przeciętnej, różnicować dodatkowo między mikroprzedsiębiorstwami i pozostałymi przedsiębiorstwami.

Polityka regulacyjna państwa, w szczególności w odniesieniu do płac osób niskowykwalifikowanych powinna koncentrować się nie na administracyjnym podwyższaniu minimalnego wynagrodzenia, bez względu na sytuację na lokalnych rynkach pracy, lecz na tworzeniu lepszych warunków dla rozwoju przedsiębiorstw (co zwiększy ich konkurencyjność) oraz na podwyższaniu kwalifikacji osób zatrudnionych jak i poszukujących pracy.

Więcej informacji w załączeniu 2018.09.13 Opinia BCC nt. płacy minimalnej

Kontakt do eksperta:

Witold Michałek
ekspert BCC ds. makroekonomii
minister ds. procesu stanowienia prawa w Gospodarczym Gabinecie Cieni BCC
tel. 605 426 959
e-mail: witold.michalek@bcc.org.pl

Kontakt dla mediów:
Emil Muciński
rzecznik, Instytut Interwencji Gospodarczych BCC
tel. 602 571 395, 22 58 26 113
e-mail: emil.mucinski@bcc.org.pl; instytut@bcc.org.pl